ویندوز 2.0 هنوز از حافظه real mode استفاده می كرد، كه محدود به حداكثر 1 مگابایت بود. در انتهای سال 1987 مایكروسافت Windows/386 را عرضه كرد كه می توانست از حافظه protected mode استفاده نماید. این امر امكان می داد برنامه های كاربردی متعددی در حافظه گسترش یافته اجرا شوند. از آن پس نسخه 2.0 ویندوز، Windows/286 نامیده شد.Windows 3.0
در 22 می سال 1990 مایكروسافت با عرضه ویندوز 3.0 به موفقیت مهمی دست یافت. علاوه بر بهبود قابل ملاحظه قابلیت های برنامه های داخلی ویندوز، این نسخه امكان می داد نسخه های قدیمی تر تحت DOS برنامه ها نیز همزمان اجرا شوند. ویندوز 3.0 كامپیوترهای شخصی IBM را رقیب جدی Apple Mac ساخت. این مزیت از بهبود گرافیك كامپیوتری حاصل از بكارگیری كارتهای VGA و نیز حافظه Protected/Enhanced mode كه امكان می داد برنامه ها در محیط ویندوز از حافظه بیشتری استفاده كنند، ناشی می شد. با وجودی كه خود سیستم عامل از حافظه real-mode استفاده نمی كرد، واسطه برنامه نویسی كاربردی آن (API) حالت Protected 16 بیتی را بكار می گرفت. بنابراین برنامه های كاربردی مجبور بودند در یك محیط 16 بیتی كمپایل شوند كه مانع بكارگیری توانائی های 32 بیتی پردازشگر 80386 می شد.
درباره این سایت